Γ. ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Γ. ΕΠΙΛΟΓΟΣ

   Η Μέριμνα δρα στην Πατρίδα για δυο περίπου δεκαετίες, χρονικό διάστημα που δεν μπορεί να θεωρηθεί μεγάλο, συγκρινόμενο με το χρόνο ζωής άλλων παρεμφερών ιδρυμάτων και συλλόγων. Παρόλα αυτά οι ρίζες της στην παράδοση της Ποντιακής φιλανθρωπίας είναι στέρεες, γεγονός που οφείλεται στο πολυσχιδές και ουσιαστικό του έργου της. Ενός έργου που από το ξεκίνημα του μέχρι τα σήμερα, διέπεται από την ανιδιοτελή προσφορά στον συνάνθρωπο. 

Οι κυρίες της Τραπεζούντας μέσα από την Μέριμνα τους βρήκαν μια πόρτα, που όταν την άνοιξαν η φυσική γυναικεία ευαισθησία τους, ξεχύθηκε και αγκάλιασε τον κόσμο τους.

   Ίσως να είναι η φυσική αυτή ευαισθησία, ίσως πάλι και αυτή να λειτούργησε συνεπικουρικά σε ένα ανοιχτό στις επικλήσεις των καιρών πνεύμα , το γεγονός είναι ότι η Μέριμνα  υπήρξε ο ευαίσθητος δέκτης των αναγκών των γυναικών και ταυτόχρονα ο μετασχηματιστικός δίαυλος μέσα από τον οποίον δρομολογήθηκε η επίλυση τους.

   Αν κάτι μπορεί να πιστωθεί χωρίς δεύτερη σκέψη στην Μέριμνα είναι το καινοτόμο των ιδεών και της δράσης της.  Εισβάλλει σε έναν παρθένο για τη γυναίκα χώρο, σε έναν ανδροκρατούμενο καθαρά κόσμο και βαδίζει τον δικό της δρόμο και όχι την πεπατημένη, που θα ήταν και το ασφαλέστερο.

   Καθ όλα τα χρόνια της δράσης της μένει σταθερή στις κοινωνικές και θρησκευτικές αξίες που διαμόρφωσαν την Εθνική Ποντιακή συνείδηση, παρόλα αυτά όμως δεν πέφτει στο λάθος της μονολιθικότητας και της στατικότητας παρά δρα με πρωτοφανή ευελιξία και προσαρμοστικότητα στις απαιτήσεις των καιρών.

   105 χρόνια μετά την ίδρυση της Αδελφότητας κυριών Τραπεζούντας «η Μέριμνα»,  ο σύλλογος συνεχίζει τη δράση του με την ίδια δυναμική με την οποία πρωτοξεκίνησε. Η συνθήκη της Λωζάννης και η ανταλλαγή των πληθυσμών διέκοψαν προσωρινά μόνον την πορεία του στο χρόνο, δημιούργησαν όμως παράλληλα τις ανάγκες εκείνες που ώθησαν στην επανασύσταση του στην Ελλάδα, το 1923. 

   Ακόμη μια πρωτιά στις πολλές που κατέχει η Μέριμνα είναι ότι αποτελεί το μοναδικό Ποντιακό φιλανθρωπικό σύλλογο που επέζησε του ξεριζωμού και συνεχίζει  το έργο του στην Ελλάδα μέσα από  την ίδρυση χειροτεχνικού εργαστηρίου,  τη δημιουργία της Παιδόπολης «Άγιος Ευγένιος», την ίδρυση της «Στέγης Κοριτσιού», την λειτουργία του παιδικού σταθμού «Αργώ»,  τη θεμελίωση  και άριστη λειτουργία του οίκου ευγηρίας «Διαμαντίδιος Στέγη» και το προσφάτως ιδρυθέν Μουσείο Κεντήματος, αληθινού κοσμήματος της συμπρωτεύουσας. 

   Στα χρόνια της εδώ μετοίκησης της η Μέριμνα ξεδιπλώνει τον συναισθηματικό πλούτο της και γίνεται μια αγκαλιά που μέσα της κλείνει όλους όσους την έχουν ανάγκη. Από τους πρώτους πρόσφυγες του 22 στους ομογενείς αδελφούς της πρώην Σοβιετικής Ένωσης κι από εκεί στην Μαρτυρική Κύπρο και στη δημιουργία του Συνδέσμου Φιλίας Ελλάς –Κύπρος με σημερινή του πρόεδρο την κυρία Άννα Θεοφυλάκτου.

Ο Γαβριήλ Λαμψίδης για να προβάλει στον Τύπο την βράβευση της Μέριμνας από την Ακαδημία Αθηνών τον Νοέμβρη του 1938, γράφει: «Υπήρχε ένα υψηλό κύρος που κανείς δεν αμφισβητούσε. Η βράβευση της Ακαδημίας το φώτισε και το «έδειξε» στο Πανελλήνιο. Η Μέριμνα Ποντίων Κυριών ανέβηκε πολύ ψηλά και έχει- δικαιολογημένα τους προβολείς του πανελληνίου ενδιαφέροντος στραμμένους προς αυτήν… όταν τα πνευματικά ιδρύματα μιας χώρας έχουν σωματεία όπως η Μέριμνα Ποντίων Κυριών, στέκονται κι αυτά ψηλότερα, γιατί τιμούν και τιμούνται»